Το ρουμπίνι, μέλος της οικογένειας του κορουνδίου, είναι το δεύτερο σκληρότερο υλικό στον πλανήτη μετά το διαμάντι. Αυτή η ιδιότητα του χαρίζει μοναδική ομορφιά και λάμψη. Το χαρακτηριστικό κόκκινο χρώμα του οφείλεται στην παρουσία χρωμίου στη χημική του σύνθεση.

  Από την αρχαιότητα, το ρουμπίνι ήταν ένα πετράδι που συνδεόταν με τους βασιλιάδες. Το όνομά του προέρχεται από τη λατινική λέξη "Ruber" που σημαίνει κόκκινο. Το ρουμπίνι συμβολίζει τη δύναμη, το πάθος και την προστασία. Σε πολλούς πολιτισμούς, πιστεύεται ότι φέρνει καλοτυχία, υγεία και σοφία στον κάτοχό του. Σε ορισμένους αρχαίους πολιτισμούς, τα ρουμπίνια θεωρούνταν ότι είχαν μαγικές ιδιότητες και φοριούνταν ως φυλαχτά.

  Μερικά από τα πιο διάσημα ρουμπίνια απέκτησαν θρυλική υπόσταση με την πάροδο των χρόνων. Το ρουμπίνι του Εδουάρδου, μια πέτρα 167 καρατίων που ανακαλύφθηκε τον 19ο αιώνα στη Μιανμάρ, και το ρουμπίνι της Ειρήνης, μια πέτρα 43 καρατίων που δημιουργήθηκε από τη σύντηξη δύο πετρών μετά τις ατομικές βομβιστικές επιθέσεις στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, είναι δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα.

  Λόγω της σπανιότητας και της μεγάλης αξίας του, το ρουμπίνι ήταν ο πρώτος πολύτιμος λίθος που συντέθηκε από τον άνθρωπο. Αυτό το επίτευγμα πραγματοποιήθηκε το 1902 από τον Γάλλο χημικό Auguste Verneuil, μέσω της μεθόδου Verneuil. Μέχρι το 1907, η μέθοδος είχε βιομηχανοποιηθεί και παράγονταν έως και 5 εκατομμύρια καράτια ετησίως από διάφορους κατασκευαστές. Η μέθοδος Verneuil παρέμεινε η κύρια μέθοδος κατασκευής συνθετικών ρουμπινιών για τα επόμενα 80 χρόνια, λόγω του χαμηλού κόστους και της απλότητάς της. Ωστόσο, υπάρχουν και άλλες μέθοδοι κατασκευής συνθετικών ρουμπινιών.

  Το ρουμπίνι, όπως και άλλοι πολύτιμοι λίθοι, συχνά μιμείται με άλλα ορυκτά παρόμοιου χρώματος αλλά μικρότερης αξίας, όπως ο σπινέλιος, ο κόκκινος χαλαζίας, ακόμη και το κόκκινο ζαφείρι, το οποίο ανήκει στην ίδια οικογένεια με το ρουμπίνι (κορούνδιο) αλλά δεν χρωματίζεται από χρώμιο. Μία από τις πιο διαδεδομένες απομιμήσεις του ρουμπινιού είναι οι σύνθετες πέτρες. Ο όρος "σύνθετη πέτρα" δεν έχει καμία σχέση με τον όρο "συνθετική". Οι σύνθετες πέτρες αποτελούνται από δύο ή τρία στρώματα, συνήθως γυαλιού, κολλημένα μεταξύ τους. Στην περίπτωση των δύο στρωμάτων, το ένα είναι χρωματισμένο κόκκινο, ενώ στην περίπτωση των τριών στρωμάτων, ένα κόκκινο στρώμα είναι κολλημένο μεταξύ δύο άχρωμων. Η αναγνώριση αυτών των πετρών είναι σχετικά εύκολη με τη χρήση ενός καλού μικροσκοπίου.

                           Στέφανος Μ. Μουρτζανός FGA Msc Phd       
                                                     Γεμμολόγος